Μεγάλη Πέμπτη:
Βάψιμο αυγών, check! (σχεδόν όλα κόκκινα-και το ξεθωριασμένο ροζουλί αυγό, καλό
είναι..)
εντάξει καλά πάει και η νηστεία, μέχρι τώρα καλά τα κατάφερα. Αξιοπρέπεια. Οκ, δεν είμαι
και στα πιο αδύνατα μου (με ένα χρόνο κορονοιό τι περίμενες;) αλλά δεν έχω ξεφύγει
διατροφικά όπως όλες τις προηγούμενες χρονιές- τουλάχιστον ακόμα. Όχι, αισιοδοξία και
πίστη! Το ΄χω!
Μεγάλη Παρασκευή:
Μελαγχολική μέρα…
Στα θετικά, τουλάχιστον φέτος δεν θα μαζευόμαστε κάθε μέρα όλος ο ντουνιάς και θα
είμαστε σαν οικογένεια πιο μαζεμένοι στο τραπέζι. Καλά πάω ακόμα, κρατιέμαι, εκτός από
τη μικρή παρασπονδία το πρωί, που έφαγα ένα κουλουράκι, αλλά τι ψυχή έχει. Πραγματικά
πόσες θερμίδες μπορεί να κρύβει ένα κουλουράκι. Και δε θέλω κηρύγματα περί θρησκείας.
Ήταν νηστίσιμα. Νηστίσιμο!! (οκ τρία ήταν τα κουλουράκια, αμάν!)
Μεγάλο Σάββατο:
-πριν την Ανάσταση-
Μέρα προσμονής και χαράς! Νιώθω από το πρωί μια αδυναμία, νομίζω είναι η νηστεία και
η στέρηση, δεν έχω συνηθίσει έτσι, αλλά λίγες ώρες έμειναν μέχρι την ανάσταση. Υπομονή.
Θα πάμε και στην εκκλησία φέτος, θα κάνει λένε και καλό καιρό. Είμαστε καλά. Πω πω, το
σπίτι μυρίζει τέλεια, τι μυρωδιές είναι αυτές! Αχ, σαν της μανούλας τη μαγειρίτσα, τίποτα.
Ίσα που κρατιέμαι να μην ορμήξω… Έστω να τσιμπήσω κάτιτις;; Άστο άστο!
-Μετά την Ανάσταση-
Αμ δε το άφησα… όρμηξα τελικά. Και μαγειρίτσα έφαγα και τσούγκρισα και τα αβγά μου
πριν τα φάω, και απ’ όλα! Και τώρα… ωχ παραφορτώθηκε το στομαχάκι.
Αύριο θα κρατήσω τα προσχήματα, θα φάω λίγο αρνάκι με σαλάτα. Θα το σώσω στις
καθυστερήσεις. Πρωτεΐνη και σαλάτα. Το βρήκα. Έτσι θα αντισταθμίσω το σημερινό
πισωγύρισμα. Λύσεις υπάρχουν!
Κυριακή του Πάσχα: και πετσούλα… και πατατούλες τηγανιτές… και σαλτσούλες… και
χορτόπιτα…και τί δεν έφαγα. Α και παγωτό… Και λίγο, πολύ λίγο, γαλακτομπούρεκο. Η
απόλυτη καταστροφή. Το απόλυτο λάθος. Η απόλυτη ασυδοσία και έλλειψη εγκράτειας.
Κάθε χρόνο τα ίδια. Μα ποτέ δε θα μάθω;
Τι άλλο μένει να πω; 3 λέξεις. Λίγες και γνωστές.
Από Δευτέρα δίαιτα!!!!
Υγ: Μήπως να θεσπίσουμε μεταξύ μας τα κορίτσια, ότι τις γιορτινές μέρες δεν υπάρχουν
διατροφικοί κανόνες και αξίζουμε να τρώμε κάτι παραπάνω, χωρίς τύψεις και ενοχές;
«Ναι» δεν είπες; Καλά το άκουσα!!!