«Το Τρίτο Στεφάνι» – 2ος χρόνος επιτυχίας
του Κώστα Ταχτσή
σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη,
με την Μαρία Καβογιάννη, την Μαρία Κίτσου και 18 ακόμα ηθοποιούς.
ΘΕΑΤΡΟ ΠΑΛΛΑΣ
από 8 Οκτωβρίου 2021
και κάθε εβδομάδα, από Τετάρτη έως Κυριακή
«Το Τρίτο Στεφάνι», η μεγαλύτερη παραγωγή που γεννήθηκε μέσα στην πανδημία και πρόλαβε να παρουσιαστεί μόνο για 13 sold–out παραστάσεις στο Θέατρο Παλλάς. Η πιο πετυχημένη online streaming παράσταση που ταξίδεψε διαδικτυακά σε 23.000 σπίτια, σε 52 χώρες και 5 ηπείρους, συνεχίζει την επιτυχημένη πορεία της για 2η χρονιά, αυτή τη φορά στον φυσικό της χώρο, το Θέατρο Παλλάς, κάνοντας πρεμιέρα την Παρασκευή 8 Οκτωβρίου 2021.
«Το Τρίτο Στεφάνι», το αριστούργημα του Κώστα Ταχτσή, επανέρχεται στο θέατρο Παλλάς, με την υπογραφή του Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη, και τις Μαρία Καβογιάννη και Μαρία Κίτσου στους εμβληματικούς ρόλους της Εκάβης και της Νίνας, 60 χρόνια μετά την κυκλοφορία της πρώτης έκδοσης του εμβληματικού μυθιστορήματος του Κ. Ταχτσή.
Η μεγάλη παραγωγή των Θεατρικών Σκηνών παρουσιάζεται σε ολοκαίνουργια διασκευή που αναδεικνύει τις αφηγηματικές αρετές και την ποίηση του μυθιστορήματος, σεβόμενη την πρόθεση του συγγραφέα για μια ιστορία που, όπως και η ζωή, ανοίγει και κλείνει σαν κύκλος. Ένας εικοσαμελής θίασος σημαντικών ηθοποιών μπαίνει στη δίνη της νέας, πρωτότυπης μουσικής του Μίνου Μάτσα, φέρνοντας επί σκηνής τους ήχους και τις εικόνες μιας ολόκληρης εποχής.
Το μυθιστόρημα–σταθμός του Ταχτσή, από τα πλέον αγαπημένα του ελληνικού κοινού διαχρονικά, που στο παρελθόν έγινε σήριαλ από τον Γιάννη Δαλιανίδη και αποτέλεσε υλικό για πολύ επιτυχημένες παραστάσεις σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή και Θανάση Παπαγεωργίου, είναι μια κατάθεση μνήμης όπου μέσα από τις προσωπικές ιστορίες των ηρώων περνάει ολόκληρη η σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας. Όχι με διάθεση διδακτική, αλλά μ᾽ ένα σπάνιο χιούμορ που αναδεικνύει καίρια όλα εκείνα για τα οποία αξίζει να παλεύει κανείς στη ζωή.
Η Εκάβη και η Νίνα αγαπιούνται, ψυχραίνονται, μιλούν ακατάπαυστα, και σιωπούν μόνο μπροστά σ᾽ αυτό που τις υπερβαίνει, που όλους μας υπερβαίνει, και κουβαλούν πάντα το όμορφο και παράξενο φορτίο της πατρίδας που τις γέννησε, όπως το «μυθολόγησε» ο Ελύτης:
«Όμορφη και παράξενη πατρίδα / Ωσάν αυτή που μου ‘λαχε δεν είδα / Ρίχνει να πιάσει ψάρια πιάνει φτερωτά / Στήνει στη γη καράβι κήπο στα νερά / Κλαίει φιλεί το χώμα ξενιτεύεται / Μένει στους πέντε δρόμους αντρειεύεται […]»
Διαβάστε περισσότερα στο viva.gr
