Τζένη Μπαλατσινού: Η εξομολόγηση για τη γνωριμία, τον χωρισμό, την πρόταση γάμου και το παιδί με τον Βασίλη Κικίλια

Μία συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης, παραχώρησε η Τζένη Μπαλατσινού στο περιοδικό DownTown και τη Βένια Καραγιάννη. Η παρουσιάστρια και επιχειρηματίας, μίλησε ανοιχτά, για τη γνωριμία και τη σχέση της με τον Βασίλη Κικίλια, αλλά και τον ερχομό του γιου τους.

Η Τζένη Μπαλατσινού ανέφερε: Μπορείς να πεις πως ήταν και καρμικό να βρεθούμε. Πήγαμε για ένα φαγητό και εκεί είπε όλα τα σωστά. Αυτά που με κέρδισαν στον Βασίλη είναι η αθλητική στόφα που έχει, η καθαρότητα και η ευθύτητα. Ο λόγος του και οι πράξεις του που είναι σε απόλυτη ταύτιση. Είναι μαχητής και έχει μεγαλώσει με αξιακούς κανόνες. Είναι φίλος μου και γελάμε πολύ. Και το πιο σημαντικό επικοινωνούμε με τα μάτια.

Με τον Βασίλη όλα έγιναν πολύ γρήγορα. Μείναμε μαζί από τον πρώτο μήνα. Ξεπέρασα τα όριά μου και γιατί γνώρισα πολύ γρήγορα κάποιον στα παιδιά μου, αλλά και γιατί συγκατοικήσαμε αμέσως. Έγιναν όλα τόσο γρήγορα, χωρίς να είμαστε έτοιμοι να διαχειριστούμε πολλούς δύσκολους εξωγενείς παράγοντες. Όταν διακόψαμε για ένα διάστημα, ήταν αρκετό για να καταλάβουμε ότι αυτό που νιώθουμε δεν ήταν απλώς ενθουσιασμός. Το παλέψαμε αρκετά και οι δύο για να μην είμαστε μαζί (γέλια), αλλά τελικά αυτό το αόρατο νήμα που μας έδεσε από την αρχή δεν κόπηκε ποτέ. Όταν αποφασίσαμε να είμαστε ξανά μαζί δεν το είπαμε σε κανέναν ώστε να προφυλαχτούμε από τη δημοσιότητα και τις γνώμες των άλλων. Τότε καταλάβαμε πως δεν μπορούμε να ζούμε χώρια».

Και η πρόταση γάμου πώς έγινε;

Συνέβη πολύ γλυκά εκεί στον καναπέ έπειτα από πολύ Netflix, όπου πολύ τρυφερά μου είπε: “Θέλω να είμαστε επίσημα οικογένεια. Τι λες;”».

Σχετικά με τον ερχομό του γιου τους, η Τζένη Μπαλατσινού τόνισε: «Ανά δεκαετία κάνω και ένα παιδί (γέλια). Είναι μεγάλη ευλογία και ευχαριστώ τον Θεό που με αξίωσε να έχω ένα τέταρτο παιδί. Τα συναισθήματά μου δεν περιγράφονται με λέξεις. Νιώθω καθολική ευφορία γι’ αυτό που ζούμε… Όμως, είχα προαίσθημα ότι θα είναι δύσκολος τοκετός. Το ένιωθα. Είχα ένα πολύωρο και δύσκολο χειρουργείο και ο Βασίλης ήταν μέσα σε όλη τη διάρκεια. Περάσαμε μια σκληρή δοκιμασία και αυτό μας υπενθύμισε για άλλη μία φορά πως τίποτα δεν είναι δεδομένο. Τις ημέρες που έμεινα στην εντατική κατάλαβα πως μεγαλώνοντας θέλω να βρίσκομαι εκεί που επιθυμώ και μόνο. Πως ο χρόνος που πάντα θεωρούμε άπλετος είναι πολύ λίγος. Kάναμε Πρωτοχρονιά με τον άντρα μου στη μονάδα εντατικής θεραπείας νεογνών δίπλα στο παιδί μας και προσευχόμασταν να πάμε γρήγορα σπίτι όλοι μαζί… Καταφέραμε να το κρατήσουμε στην αγκαλιά μας για πρώτη φορά 12 μέρες αφότου γεννήθηκε. Και, ναι, ο Βασίλης ήταν ο φύλακας άγγελός μου».