Αγαπημένη μου κουμπάρα,
Μόλις είπες το «Ι do!».
Αν και «Ναι» δεν λέει μόνο η νύφη στον γαμπρό.
Υπάρχει και το «Ναι» της κουμπάρας. Που ναι μεν δεν είναι από έρωτα, είναι πάντως από καρδιάς και αυτό το «ναι».
Το «ναι» της κουμπάρας, με κάποιο τρόπο ανατρέχει στο παρελθόν……
Ναι, δεν μοιραζόμαστε πια το ίδιο θρανίο.
Ναι, δεν αγχωνόμαστε πια για τους βαθμούς.
Ναι, και το πτυχίο το πήραμε. (Δόξα σοι ο Θεός)
Ναι, τα ξέφρενα πάρτι αραίωσαν πια. (επιφυλάσσομαι για το bachelorette)
Ναι, στους ξέφρενους ρυθμούς της καθημερινότητας απέμειναν λίγοι καφέδες, κάποια τηλέφωνα και μικρές εξομολογήσεις.
Αλλά και μια απέραντη τρυφερότητα που φεύγει τώρα από εμάς και εξαπλώνεται στους συντρόφους μας και -γιατί όχι;- μελλοντικά και στα παιδιά μας.
Όταν θα είσαι λυπημένη θα είμαι εκεί.
Όταν θα ιδρώνεις, θα σε στεγνώνω με χαρτομάντηλο.
Όταν θα παραπατήσεις , θα είμαι εκεί να σε κρατήσω.
Όταν θα τρέμεις από το άγχος , θα σου κλείνω το χέρι μέσα στο δικό μου.
Η φιλία δεν είναι άλμπουμ φωτογραφιών να το ξεφυλλίσουμε. Δεν είναι ανάμνηση!
Συμβαίνει τώρα.
Είναι πάντα εδώ. Παρούσα.
Κουμπάρα είσαι πολύ καλύτερη φίλη από μένα. Πώς να σε φτάσω;
Όταν εσύ, εκείνη τη βραδιά του γάμου, θα γίνεσαι παντρεμένη και ευτυχισμένη, εγώ θα σε κοιτάω περήφανη.
Και λίγο δακρυσμένη. Και λίγο μεθυσμένη.
Περήφανη γιατί δεν φοβήθηκες. Είπες «ναι» στον «σωστό», και θα βουτήξεις σύντομα στα βαθιά νερά μιας νέας ζωής ΜΑΖΙ.
Aνυπομονώ να ζήσουμε-όσα θα συμβούν μελλοντικά-παρέα.
Παρέα; Όχι λάθος.
Οικογενειακά.
Xxx
Κατερίνα
ΥΓ: αφιερωμένο στις κουμπάρες μου.
