Ο αγαπημένος ηθοποιός, Βλαδίμηρος Κυριακίδης, παραχώρησε μία εκ βαθέων συνέντευξη στο περιοδικό “Εγώ”.
Μεταξύ άλλων ο ηθοποιός, μιλησε και για τη σχέση που έχει με τη σύζυγό του Έφη Μουρίκη, αλλά και την απόφασή τους να μην κάνουν παιδιά.
Αναφέρεστε πολύ συχνά στην αγάπη σας για το διάβασμα. Ποιο βιβλίο διαβάζετε αυτή την περίοδο;
Αυτή την περίοδο, λόγω της περιοδείας, δεν προλαβαίνω να διαβάσω, αλλά και πάλι είναι πολλά αυτά που διαβάζω. Kυρίως είναι θεατρικά έργα που θα με ενδιέφεραν για το μέλλον, αλλά μπορεί να σηκωθώ ένα πρωί και να διαβάσω ξανά τον Άμλετ ή έναν Έλληνα συγγραφέα. Μέσα στον εγκλεισμό ξαναβρήκα τα αστυνομικά μυθιστορήματα. Όταν τις πρωινές ώρες έχει ηρεμία στο σπίτι, αφιερώνω γύρω στις τέσσερεις ώρες για να ασχοληθώ με το διάβασμα.
Δεδομένου ότι είχατε τα γυρίσματα για την “Μουρμούρα”, αισθανθήκατε τον εγκλεισμό;
Εμείς παίρναμε όλα τα μέτρα και κάναμε τα γυρίσματα, οπότε δεν τον έζησα τόσο πολύ, αλλά όσο να είναι, τον ένιωσα. Φρόντισα, όμως, να τον περάσω δημιουργικά, δεν αφέθηκα στο σπίτι μου να με φάει η κατάθλιψη. Ήμουν μέσα στο σπίτι μελετώντας ακούγοντας μουσική, συζητώντας. Διάβασα συγγραφείς τους οποίους μπορεί να είχα ξεχάσει. Ξαναδιάβασα βιβλία με άλλο πρίσμα. Δεν ήμουν, δηλαδή, σε μία καρέκλα καρφωμένος να βλέπω Netflix.
Με την σύζυγό σας, Έφη Μουρίκη, είστε μαζί 33 χρόνια και δηλώνετε ερωτευμένος. Πώς το έχετε καταφέρει αυτό;
Με έρωτα. Η αγάπη είναι μία ανθρώπινη εφεύρεση, εξαιρετική, αλλά πραγματικά αν δεν υπάρχει ο έρωτας δεν υπάρχει κι ενδιαφέρον. Με τον έρωτα θαυμάζεις τον άλλον για αυτό που είναι.
Τι συνέβη στο διάστημα του εγκλεισμού και δηλώσατε ότι ερωτευτήκατε ξανά την σύζυγό σας;
Είχαμε χρόνο να ανασύρουμε στην μνήμη μας τις εποχές που πρωτογνωριστήκαμε. Βρήκαμε χρόνο να κάτσουμε μαζί ώρες. Μείναμε μαζί, ενώ είχαμε συνηθίσει να μην είμαστε πολλές ώρες μαζί και να αναζητούμε ο ένας τον άλλον.
Ήσασταν από τα πρώτα δημόσια πρόσωπα που είπαν ευθέως ότι δεν θέλουν συνειδητά ένα παιδί, θεωρείτε ότι κι αυτό αποτελεί ένα είδος bullying προς τα ζευγάρια και κυρίως προs τις γυναίκες που δεν έχουν γίνει γονείς;
Η δική μου προσωπική εκτίμηση είναι ότι έχουν αλλάξει οι εποχές. Νομίζω ότι την κοινωνία μας δεν την ενδιαφέρει πια αν μία γυναίκα θα κάνει ή όχι ένα παιδί. Παλαιότερα ναι, “έπρεπε” μία γυναίκα να κάνει ένα παιδί. Τώρα νομίζω το έχουμε ξεπεράσει αυτό. Όσον αφορά σε εμένα, δεν θα ήμουν δίκαιος απέναντι σε ένα παιδί, είναι πολλές οι ώρες που ασχολούμαι με την δουλειά μου. Σαφέστατα θα το αγαπούσα και θα ήταν χαρά στην οικογένεια. Όμως, όταν εγώ δουλεύω 18 ώρες την ημέρα, οι συνθήκες αυτές δεν θα εκπροσωπούσαν ένα βρέφος.
