Η εξωσωματική γονιμοποίηση ξεκίνησε τη θαυμαστή της πορεία το 1978 με τη γέννηση του πρώτου παιδιού, της Luisse Brown. Τότε η μέθοδος εθεωρείτο πειραματική και τα ποσοστά επιτυχίας ήταν μονοψήφια. Στα χρόνια που μεσολάβησαν υπήρξε μια ιλιγγιώδης ανάπτυξη της τεχνικής που δεν έχει προηγούμενο στην ιστορία της ιατρικής.
Η κοινωνική μάστιγα του συνόλου της ανδρικής και γυναικείας υπογονιμότητας αντιμετωπίστηκε σε ποσοστά άνω του 90%. Παράλληλα, η συγκεκριμένη τεχνολογία εφαρμόστηκε με επιτυχία και σε περιπτώσεις που δεν αφορούσαν στη γονιμότητα όπως η προεμφυτευτική διάγνωση μεταδιδόμενων κληρονομικά σοβαρών νοσημάτων (μεσογειακή αναιμία, κυστική ίνωση κ.ά.). Επίσης, η κατάψυξη ωαρίων και σπέρματος πριν τη θεραπεία για κακοήθη νοσήματα επέτρεψε τη διατήρηση της γονιμότητας σε ασθενείς αναπαραγωγικής ηλικίας.
