Η άρθρωση του ώμου έχει το μεγαλύτερο εύρος κίνησης σε σχέση με τις υπόλοιπες αρθρώσεις του ανθρώπινου σώματος. Αυτή, όμως, η μεγάλη ελευθερία κινήσεων του ώμου έχει ως συνέπεια να καθιστά την άρθρωση πιο ασταθή. Το εξάρθρημα του ώμου είναι ένα συχνό πρόβλημα και χαρακτηρίζεται από την έξοδο της κεφαλής του βραχιονίου από την αρθρική επιφάνεια της ωμογλήνης, με πιο συχνό αποτέλεσμα την ρήξη του επιχειλίου χόνδρου και των σταθεροποιητικών συνδέσμων.
Ποιοι είναι οι παράγοντες κινδύνου;
Πολλοί παράγοντες μπορεί να ευθύνονται για την εμφάνιση ή την υποτροπή ενός εξαρθρήματος της άρθρωσης του ώμου, όπως:
Ηλικία του ασθενούς, με τους νεότερους να εμφανίζουν υψηλότερα ποσοστά επανεξαρθρημάτων.
Φύλο του ασθενούς, με τους άνδρες να υποτροπιάζουν συχνότερα.
Επίπεδο της αθλητικής του δραστηριότητας, με τους επαγγελματίες αθλητές και έπειτα τους ερασιτέχνες να έχουν υψηλές πιθανότητες υποτροπής.
Αθλήματα επαφής όπως πολεμικές τέχνες, πάλη καθώς και τα αθλήματα που παίζονται πάνω από το επίπεδο της κεφαλής για παράδειγμα μπάσκετ, βόλεϊ.
Χαλαρότητα των συνδέσμων του ώμου (υπερελαστικότητα).
Οστικό έλλειμμα λόγω των πολλών εξαρθρημάτων στην ωμογλήνη ή/και στην κεφαλή του βραχιονίου.
Ιστορικό προηγούμενου επεισοδίου εξαρθρήματος, μπορεί να οδηγήσει σε αστάθεια του ώμου και σε επαναλαμβανόμενα εξαρθήματα.
